کارما_نوشت

نوشته ات رو که خوندم همش پر از کینه بود و ناراحتی.

انتظارش رو نداشتم.

خیلی جا خوردم که میبینم بعد از پنج سال دلت میخواد منو شکست خورده و نالان ببینی.

آخه سال ها پیش، همین خانوم ستاره ی دریایی بود که با شعور بالاش منو جذب خودش کرد. میدونید، خیلی خفن بود. خیلی. البته والیبالیست هم بود (چقدر چرند میگفتم اون روزها! هه!) :/

ما چقدر بحث های فلسفی میکردیم. اگه سوال های چالشیِ تو نبود من خودمو یک پله هم بالاتر نمیدیدم.

اگه تصمیم تو نبود، من خودم رو هرگز توی ایتالیا نمیدیدم.

اگه بلندپروازی های تو نبود، من خودم رو اینجا نمیدیدم.

اما تو حق داری.

ولی اگه متن هام رو میخوندی متوجه میشدی

کارمات بدجوری منو گرفته.

اگه الانم به جایی رسیدم واسه اینه که خیلی خیلی تلاش کردم.

حاصل زحمت های خودمه. حاصل اشک ها و اضطراب های چندین ساله اس.

حاصل دلهره ها و دلشوره ها و دلتنگی هاست.

حاصل تنهایی هاست.

میشه لطفا به کارمات بگی منو ولم کنه؟ خواهش میکنم.

خیلی خسته ام. خیلی :(

ممنونم ازت.

از طرف آقای نادمِ …

30 می 2024

+ نوشته شده در پنجشنبه دهم خرداد ۱۴۰۳ ساعت 9:55 توسط پویا  |